اثربخشی آموزش مهارت های خودآموزی بر مشکلات دست خط دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی

پژوهش حاضر  با  هدف مطالعه اثربخشی  آموزش  مهارت­های  خودآموزی  بر  مشکلات دست خط  دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام  شد. روش پژوهش ­آزمایشی  با  طرح  پیش­آزمون -پس­آزمون  با  گروه  کنترل بود. جامعه آماری این  پژوهش  شامل همه  دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی  پایه­های  دوم  تا  ششم  ابتدایی  مدارس عادی شهرستان  خرامه  در  سال  تحصیلی 94-1393 بودند  که  از  بین  آن ها  نمونه ای  به  حجم  32 نفر  به  روش نمونه­گیری  در  دسترس  انتخاب  و  به  طور  تصادفی  در  دو  گروه  کنترل  و  آزمایش جاگماری شدند،  به طوری  که  هر گروه 16 نفر  بودند. از  هر  دو  گروه  پیش­آزمون  به  عمل  آمد  و  گروه  آزمایش  مداخله آموزش مهارت های  خودآموزی (مایکنبام و گودمن، 1971)  را  در 15 جلسه  دریافت  کردند  در  حالی  که  گروه  کنترل  این  مداخله  را  دریافت  نکردند  و  در  پایان  برای هر  دو  گروه  پس­آزمون  اجرا  شد. برای  سنجش  مشکلات دست خط  از  سیاهه محقق ساخته مشکلات دست خط(کشاورزی، 1394)  استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج  نشان  داد  که  آموزش مهارت های  خودآموزی  بر بهبود  مشکلات دست خط و خرده مؤلفه های آن(خطاهای دست خط و خطاهای وضعیت بدن هنگام نوشتن) تأثیر معنی­دار داشته است (01/0>p). بنابر­این اجرای مداخله آموزش مهارت های  خودآموزی در  بهبود  مشکلات دست خط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی مؤثر است.